Sunday, August 2, 2009

എന്റെ കണ്ണാ..

മഴയായി നീ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോള്‍
എന്നിലെ കണ്ണുനീര്‍ നീയായി
ഒഴുകുന്നു കണ്ണാ....

കനലായി എന്ന്‍ നെഞ്ഞിലെരിയുമ്പോള്‍
നിറയുന്ന നിശ്വാസംയെന്നില്‍
നീതന്നെ കണ്ണാ...

സിരകളില്‍ ചിന്തയായി നീ നിറയുമ്പോഴും
ഹൃദയത്തില്‍ തീങ്ങലായ്‌ നീ തന്നെ കണ്ണാ...

പറയുക- ഞാന്‍ എവിടെയാണ്?
ജീവിക്കാന്‍ ഭയമില്ലാതവരെ
മരണമെന്തു പേടിപ്പിക്കാന്‍?
നശിക്കാന്‍ ഭയമില്ലതവരെ
പ്രനയമെന്തു പഠിപ്പിക്കാന്‍?

എന്നിട്ടും നീ പഠിപ്പിച്ചു..
പ്രണയത്തിന്റെ മൂര്‍ധന്യം
ഭ്രാന്തിന്റെ വാതിലുകള്‍
വിടവാങ്ങലിന്റെ ഉന്മാദം
തിരിചെടുക്കലിന്റെ വേദന
അനന്തമായ നഷ്ടബോധം
ഈ ജന്മമോടുങ്ങും വരെ..........